Samenleving en saamhorigheid

Samenleving en saamhorigheid!

Ineens zijn we veel thuis en is ons werk anders;

Ineens ontvangen de kinderen thuisonderwijs;

Ineens ’s avonds geen vergaderingen meer;

Dit allemaal door de dreiging van het coronavirus. De oproep naar meer saamhorigheid in de samenleving en hoe daar invulling aan wordt gegeven, raakte me!

De oproep tot meer saamhorigheid is belangrijk. Vooral in deze tijd is het noodzakelijk om naar elkaar om te zien. Deze week hoorde ik verschillende verhalen van thuis werken. Sommige verhalen bleven hangen. Mensen zoals u en ik, die door de omstandigheden thuis mogen werken. Collega’s zijn een groot deel van ons sociaal netwerk. Maar deze mensen wonen alleen en hebben weinig sociale contacten. Woorden als te rustig, muren komen op me af en ik heb veel boodschappen in huis gehaald want wanneer ik ziek word heb ik in ieder geval genoeg in huis, maakten en maken indruk op mij. Met mijn gezin, mijn werk en politieke werk weet ik niet wat dit is en hiervan een voorstelling maken is voor mij lastig.  De huidige weken zijn voor deze mensen heel eenzaam. Net als zoveel anderen waarover we lezen en van horen. We moeten de oproep om naar elkaar om te zien niet vergeten en er zelf mee aan de slag gaan. Contact met elkaar zoeken en elkaar ondersteunen.

Saamhorigheid is nodig voor de beroepen die nu van cruciaal belang zijn. Deze wil ik ook noemen terwijl ik niemand wil vergeten. Degenen die werken in de nu cruciale beroepen, degenen die  onder druk staan, fantastisch wat jullie doen. Grote waardering voor onze zorginstellingen. Een hulde voor het onderwijzend personeel. Een leeg klaslokaal, kinderen waarvan jullie houden, zijn thuis, digitaal lesgeven, ouders ondersteunen. Het valt niet mee! En als we om ons heen kijken: een compliment aan iedereen! We moeten ons in korte tijd aanpassen. De situatie is voor iedereen anders. Dit levert spanning op en het opent mogelijkheden die we eerder niet zagen. Prachtig hoe we daar mee omgaan en hoe de samenleving positief verandert.

Eén  persoon en zijn team dat om hem heen staat, wil ik  in het bijzonder noemen. Dat is onze burgemeester. Hij verzet momenteel heel veel werk! Hij handelt op een manier zoals een burgemeester mag doen. Ik heb veel waardering voor zijn inzet en dat verdient een groot compliment. Ook een oproep, laten we elkaar complimenten blijven geven in deze tijd. Voor iedereen is de situatie anders en iedereen gaat daar anders mee om. Een compliment geven is leuk en een compliment krijgen fijn. Laten we de samenleving zo blijvend veranderen. 

Deze column wil ik afsluiten zoals ook de fractievoorzitter van de SGP deed in de Tweede Kamer met een minder bekend couplet uit ons Wilhelmus. Het spreekt over ‘arme schapen in grote nood’. Maar daar volgt de bemoediging op: ‘uw Herder zal niet slapen!’ Tegelijk klinkt een indringende oproep: ‘Tot God wilt u begeven, Zijn heilzaam Woord neemt aan.’ Dát vertrouwen en díe oproep uit ons volkslied wil ik u graag meegeven.