Verwondering

De zon schijnt op het witte sneeuwlandschap achter mij en op de zonnepanelen op het dak. Hoe toepasselijk. Laten we ons verwonderen en vertrouwen en intussen doen wat we kunnen.

Opeens midden in de sneeuw, schrijf ik deze column. En waarschijnlijk ligt het er nog wanneer u dit leest. Wie nu de natuur in gaat ziet hoe fascinerend mooi het landschap in onze omgeving is. Ik moet weer denken aan wat er staat aan het eind van  het scheppingsverhaal: ‘En God zag al wat Hij gemaakt had en zie het was zeer goed’.

 We haalden daar drie lijnen uit toen we keken naar de ‘zonneladder’, een instrument bij de realisatie van de klimaatdoelstellingen:

1. We kunnen niet oneindig de aarde en onze fossiele brandstoffen opmaken
2. We gaan zorgvuldig om met het landschap en willen dat niet vervuilen met her en der zonnevelden
3. We mogen zorgvuldig gebruik maken van het landschap voor onze voedselproductie

 De zonneladder is tijdens de laatste raadsvergadering niet aangenomen, maar komt de volgende vergadering terug. We hebben ons ingezet om de zonneladder goedgekeurd te krijgen, in aangepaste vorm. Geamendeerd, zoals dat heet. Dat lukte niet, de stemmen staakten.

 Het eerste argument voor een amendement is dat we als Rhenen willen bepalen wat er wel kan en wat er niet kan. Niet de potentiële exploitanten en niet de regio. Daarom moeten we nu niet afwachten, maar ook geen ruimte geven voor precedentwerking, want wat de één mag, mag de ander ook. Goede kaders zijn nodig en de mogelijkheid voor de Raad om bij te sturen.

 Het tweede argument is dat we niet voorop hoeven te lopen in de energietransitie. Wel moeten we stappen zetten, maar we hebben ook tijd nodig om innovatie de kans te geven. En die lijnen, enerzijds aanpakken en anderzijds innoveren, gaan elkaar kruisen. Misschien niet precies in 2040, maar met de oplossing in zicht is dat geen probleem.

 En natuurlijk komen we op voor onze agrariërs. De foodvalley dreigt overvol te raken. Bovenop de woningbehoefte komen de klimaatdoelstellingen. De agrarische sector heeft voldoende opgave aan het realiseren van meer natuur-inclusieve-landbouw.

 Laten we eerlijk zijn: met alle voorspellingen op basis van modellen meten we onszelf een te grote rol aan. Ja, onze negatieve invloed op klimaat en milieu moeten we zo snel mogelijk stoppen, maar de ‘maakbaarheid’ laten we graag in de hand van onze Schepper.